2.11.10

Is that alright??with you..??

Θα σε παρακαλέσω την επόμενη φορά που θα έχεις διάθεση να ρημάξεις τα πάντα να με ειδοποιήσεις πρώτα. Να ξέρω να περιμένω το ταρακούνημα. να προλάβω να πιαστώ απο κάπου. έτσι για να λέμε.. μην είμαι κι εντελώς απροετοίμαστη. Όχι οτι θα έκανα ιδιαίτερη προετοιμασία γι' αυτό ούτως ή άλλως..απλά θα ήταν καλό να μετριάσεις λίγο την έκπληξη.. είναι προτιμότερο απο το να περιμένω εκατό και να βρίσκω μηδέν. Άσε με να περιμένω δέκα.. αλλά όχι κι εκατό. είναι μεγάλη η διαφορά, βλέπεις..

Ακούω τα τραγούδια που άκουγα όταν σε πρωτογνώριζα. δεν ξέρω γιατί. πάντως τα ακούω και μου αρέσουν πολύ. ένα χρόνο μετά και έχουν την ίδια υπέροχη ομορφιά. την ίδια αίσθηση. Ήθελα να σου γράψω κάτι αλλά τελικά καταλήγω εδώ να γράφω γενικά και αόριστα. δεν ξέρω γιατί. Δεν ήθελα να στο πω αλλά στο είπα. γιατί όλα στα λέω και δεν έχει σημασία τελικά αν θα μάθεις κάτι μια ώρα πριν ή μια ώρα μετά. Πάντα αισθάνεσαι περίεργα όταν σου λέω οτι γράφω. το καταλαβαίνω αυτό. ίσως φοβάσαι πως πάντα θα γράφω για τα άσχημα πράγματα. και πράγματι έτσι ξεκινάει τις πιο πολλές φορές. αλλά δεν σημαίνει αυτό πως έχω διάθεση να σου επιτεθώ. άλλωστε κάποια πράγματα τα καταλαβαίνεις απο μόνος σου, ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω. Ναι, μου άλλαξες το πρόγραμμα και σε κατηγορώ γι' αυτό γιατί κι εσύ συνηθίζεις να κατηγορείς εμένα. μου τη δίνει που τα παίρνεις με το παραμικρό. και πιο πολύ ακόμα μου τη δίνει που εγώ αντί να σε ηρεμώ όπως υποσχέθηκα, πάντα φρικάρω με την απρόσμενη αντίδραση και μένω με τα μάτια γουρλωμένα, με σοκ και στομαχόπονο. και θέλω να κλάψω γιατί δεν μπορώ να πιστέψω κάποιες κουβέντες σου. Κι αυτό που μετά λες πως δεν τα ενοούσες.. κάθε ξεχωριστή φορά εσύ δεν εννοείς τίποτα.. και δεν καταλαβαίνω πως μπορεί να γίνεται αυτό γιατί εγώ πάντα ότι λέω το εννοώ, ακόμη και μες στα νεύρα μου. Και στην τελική πόσο μεγάλη απόκλιση μπορεί να έχουν τα λεγόμενά σου απο αυτά που πραγματικά πιστεύεις? δεν νομίζω οτι τίποτα απο αυτά που λες δεν ισχύει.. ή μάλλον θέλω να το πιστέψω αλλά δυσκολέυομαι πολύ..! Σε αγαπάω πάρα πολύ μικρέ. πάρα μα πάρα πολύ. Ο μόνος λόγος που τρελαίνομαι κι εξοργίζομαι είναι που κάποιες φορές αισθάνομαι πως δεν είσαι εσύ..ή πως δεν σε ξέρω. Και τρομάζω και φρικάρω τότε. μόνο τότε. Μετα σου περνάει και μου περνάει-με μικρή καθυστέρηση τώρα τελευταία, αλλά περνάει-και όλα είναι καλά.
Μου λείπεις. δεν πειράζει που χαλάσαμε το πρόγραμμα σήμερα. δεν πειράζει που δεν διαβάζουμε μαζί. δεν πειράζει που δεν είσαι εδώ. μπορεί και να έκανε καλό τελικά.. έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν φεύγεις εντελώς.. κάπου εδώ είσαι....
Αγκαλιά μεγάλη και φιλί!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου