18.11.10

Μυρίζω όπως εσύ τώρα. και περιμένω να πάρεις τις πρωτοβουλίες που σου απαγόρευσα
Όσο κι αν σε μυρίζω δεν αλλάζει. δεν είσαι εδώ κι ούτε ξέρω πως θα 'ρθεις. Απλά χειροτερεύω και χειροτερεύω στη σκέψη οτι δεν σε άφησα να διανύσεις την καταραμένη απόσταση
Έχω κλάψει τόσο πολύ που τα μάτια μου τσούζουν και κλείνουν. μπορεί και να νυστάζω κιόλας
Καληνύχτα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου