no need to follow any rules ;)

Πόσα περισσότερα λόγια πια?Και πόσο πιο γλυκά?Δεν γίνεται να το ζω!Δεν γίνεται να τα πιστεύεις..όλα αυτά..Λόγια και τραγούδια και εξομολογήσεις.. Κι εσύ ανόητο, δεν παύεις να μου λείπεις κι ας μιλάμε συνέχεια.Θέλω κι άλλο.Δεν φτάνει.Ποτέ δεν θα πάρω αρκετά μεγάλη δόση απο σενα..πάντα θα σε θέλω δίπλα μου.Όσο πιο πολύ γίνεται!
Ως τότε μένω με τα όνειρα.Τα κοινά μας όνειρα. Για μεθαύριο.Και σιγοτραγουδάω...................:
"..our loves expires with the universe.."

"δεν είναι αργά για θαύματα"

Το ακούω συνέχεια. Ωραίο τραγούδι. Μου λες πως είναι στενάχωρο. Με ρωτάς αν είμαι καλά..νόμιζες πως είμαι."Φυσικά και είμαι" σου απαντάω,"απλά μου κόλλησε!".Εγώ το θαύμα το έζησα και το ζω, καρδιά μου..δεν το περιμένω..περίμενα αρκετά νομίζω..όσο κι αν άργησε εγώ την ανταμοιβή μου την πήρα.Την παίρνω ακόμα.Και θα συνεχίσω να την παίρνω.Για όσο σ' έχω εδώ.

Μόνο εσύ δίπλα μου

Εδώ.Απο τη μια στιγμή στην άλλη να νομίζω πως σε έχασα.Οριστικά.Να τρελαίνομαι.Να μου δίνεις δυο φιλιά και να τα βαφτίζεις τελευταία.Να μου λες να προσέχω και ύστερα να σε βλέπω όπως δεν σ' είχα ξαναδεί ποτέ.Να λες δεν θα με ξαναεννοχλήσεις ποτέ κι εγώ το μόνο που βλέπω είναι η ζωή μου να γίνεται άδεια..Με βάζεις να επιλέξω τώρα ανάμεσα στην τρέλα σου και στο μαύρο μου παρελθόν.Δεν ξέρω τι περιμένεις ν'αποφασίσω.Είναι μονόδρομος πια.Δεν μπορώ να σε διώξω.Είναι στο χέρι μου μα δεν το αντέχω.Δεν θα φύγω ακόμα.Δεν τ' αφήνω ακόμα.Απλά συνεχίζω.Και γράφω τα πάντα και δεν με νοιάζει κανείς τους.Μόνο εσύ έχεις σημασία τώρα.Να μην σε δω ποτέ ξανά έτσι.Να μην με κάνεις να φοβάμαι.Να είσαι όπως σε ξέρω.Εγκλωβίστηκα..μα δεν βλέπω τίποτ' άλλο πια

Ανασφάλειες..

Το ζώ.Βέβαια το βλέμμα μου που και που παγώνει.Ακόμα κι όταν είσαι δίπλα..Με ρωτάς τι έχω και εγώ δεν ξέρω τι ν' απαντήσω.Μου λες πως κάτι υπάρχει στα μάτια μου..κάτι βλέπεις.Αλλά τι να σου πω?Οτι εκείνη την ώρα που μου κρατάς το χέρι σκέφτομαι πως απο στιγμή σε στιγμή θα το αφήσεις?Να παραδεχτώ πως φοβάμαι μην μου φύγεις?Να σου δείξω πόσο πανικοβάλομαι μη σε χάσω τώρα που σε βρήκα?Και είναι ανόητο..δεν έχω λόγο..μου επιβεβαιώνεις συνεχώς και με κάθε τρόπο πως είσαι εδώ!Τι άλλο θέλω?Τι παραπάνω?

Be my Valentine

Γιορτή.Λόγια γλυκά.Μια καρδιά ασημένια κρεμασμένη στο στήθος μου.Πολλές αγκαλιές.Εγώ πάνω σου.Εσύ πάνω μου.Σημάδια στο λαιμό.Αφιερώσεις.Συναισθήματα.Και να μην θέλω να τελειώσει.Πρώτη φορά ζωντανή.Αυτό που λέμε ευτυχισμένη.

2 εβδομάδες ακριβώς

Πέρασαν.Και ούτε τις κατάλαβα.Τώρα συνειδητοποιώ το "μαζί"..τώρα το νιώθω μέσα μου.Βαθειά.Αλήθεια.Τώρα που κάνουμε πραγματικές συζητήσεις και που είσαι δίπλα μου όταν σε θέλω και που κοιτάζω τα μάτια σου και νιώθω γεμάτη..Πόσο πιο καλά?Είναι απο τις στιγμές που ξέρω πως είμαι το πιο τυχερό άτομο στον κόσμο.Έτσι αισθάνομαι.Κι αναρωτιέμαι αν την αξίζω τόση τύχη.Μα είναι ασήμαντο αυτό.Αδιάφορο.Για πρώτη φορά είναι όλα σωστά.Λάθος,όχι μόνο σωστά.Μα και υπέροχα.. :))

Σε θέλω εδώ πια =))

Δεν μπορώ,δεν αντέχω τώρα που σ'έπιασα και σε κρατώ να φοβάμαι μην μου φύγεις..Δεν θέλω..ας ζήσω μια φορά τα πάντα όπως πρέπει..μόνο για λίγο ακόμα.Μείνε εδώ.Θα προσέχω.Θα σ'αγαπώ.Μην μ'αφήσεις ποτέ.Ούτε γι'αστείο.Έμαθα κοντά σου.Πίστεψα.Μην μου πάρεις όσα έδωσες.Όχι ακόμα.Σε ικετεύω κάτσε κοντά μου και συνέχισε να με κρατάς..κρυμμένη μέσα στην αγκαλιά σου!!

Σαν σε όνειρο..

Πόσο χρόνο θα χρειαστώ για να συνειδητοποιήσω πως τώρα πια ζω?στ'αλήθεια?Μέρα με τη μέρα,ώρα την ώρα,στιγμή τη στιγμή εντυπώνεται στο μυαλό μου..νομίζω.Μα δεν είναι εύκολο.Μετά απο τόσο,πως να το πιστέψω?Παραείναι καλό για να είναι αληθινό.Αλλά έτσι είναι.Και καλό και αληθινό.Και πρέπει να το καταλάβω,γιατί προς το παρόν είναι σα να μιλώ για τη ζωη κάποιου άλλου!Είναι η δική μου ζωή γαμώτο!Και ναι,για πρώτη φορά την ζω!Την κατέβασα απο το ράφι που την είχα προσεκτικά τοποθετήσει και την ξεσκόνισα.Καλύτερα έτσι.Και όλο και καλύτερα θα γίνεται.Είμαι ευχαριστημένη.Και χαμογελαστή.Φτάνει?? =))

Παρόν.Το συνειδητοποιώ αργά & σταθερά..

Ναι. Είναι αλήθεια. Με θές. Σου αρέσω. Είπες.Κάνω πως το πιστεύω.Δεν μπορώ να σου πω το ίδιο γιατί είναι νωρίς.Μα χαίρομαι.Αν και φοβάμαι παράλληλα.Τα λόγια του αέρα.Κι αν σου περάσει?Δεν θέλω.Είπες να μην είμαι ανασφαλής,μα δεν το ελέγχω γαμώτο.Απλά συμβαίνει.Και τότε φτιάχνω άπειρα σενάρια που δηλητηριάζουν το επιτέλους καλό παρόν μου.

Ποιόν κοροιδεύω?Το παρόν μου υπάρχει για να το δηλητηριάζω.Δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω τέλειο.Πως αλλιώς θα βρίσκω λόγους να κλαίγομαι και να μιζεριάζω?Κατάρα μου αυτό το πράγμα.Να μην μπορώ να χαρώ αληθινά καλές στιγμές για πολύ.. Αααχ.. πάντως προσπαθώ.Για τώρα : )))