Παρόν.Το συνειδητοποιώ αργά & σταθερά..

Ναι. Είναι αλήθεια. Με θές. Σου αρέσω. Είπες.Κάνω πως το πιστεύω.Δεν μπορώ να σου πω το ίδιο γιατί είναι νωρίς.Μα χαίρομαι.Αν και φοβάμαι παράλληλα.Τα λόγια του αέρα.Κι αν σου περάσει?Δεν θέλω.Είπες να μην είμαι ανασφαλής,μα δεν το ελέγχω γαμώτο.Απλά συμβαίνει.Και τότε φτιάχνω άπειρα σενάρια που δηλητηριάζουν το επιτέλους καλό παρόν μου.

Ποιόν κοροιδεύω?Το παρόν μου υπάρχει για να το δηλητηριάζω.Δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω τέλειο.Πως αλλιώς θα βρίσκω λόγους να κλαίγομαι και να μιζεριάζω?Κατάρα μου αυτό το πράγμα.Να μην μπορώ να χαρώ αληθινά καλές στιγμές για πολύ.. Αααχ.. πάντως προσπαθώ.Για τώρα : )))