ερωτεύομαι πάλι

Όταν βλέπεις απο τόσο κοντά τον πρώτο ενθουσιασμό και τον πρώτο έρωτα τον αληθινά μεγάλο και ακούς γι'αυτόν και θυμάσαι.. θυμάσαι ότι πιο όμορφο έχεις ζήσει κι εσύ, είναι σα να το ξαναζείς μέσα σου. πάλι απο την αρχή. Και μοιάζει το ίδιο υπέροχο κι ενθουσιαστικό. κι έχεις χαμόγελο που ξεπερνά τα όρια του προσώπου σου και απλώνεται κι απλώνεται.. και το αγαπάς και τα αγαπάς όλα. και αγαπάς τη ζωή σου όπως είναι. κι εκείνον πιο πολύ επειδή υπάρχει μέσα της και την κάνει μαγευτική. και είναι ο ίδιος άνθρωπος που αγάπησες τότε και όσο περνάει ο καιρός όλο και περισσότερο τον αγαπάς. Είναι υπέροχο συναίσθημα ο έρωτας καρδιά μου. και είναι τόσο μα τόσο ωραίο να σε ξαναερωτεύομαι.

ναι σε αγαπάω

Σκέφτομαι οτι μπορεί και να μην θέλω να έρθεις τώρα. αλλά σε λίγο θα θέλω και πιο μετά θα θέλω και αύριο φυσικά θα θέλω να ξυπνήσουνε παρέα και να μην χρειαστεί να φύγεις. Είναι γελοίο που μου έρχονται κάτι τέτοια περίεργα χωρίς λόγο. Να, ξαφνικά σε αισθάνομαι μακρινό. και σε αισθάνομαι χάλια και δεν θέλω να είσαι χάλια και επειδή δεν ξέρω τι να κάνω γι' αυτό προτιμώ να μην σε δω καθόλου αυτή τη στιγμή. Δεν έχει νόημα γιατί ήδη ξέρω πως είσαι καλά πια. μα έλα που το μυαλό μου κόλλησε στο χάλια και τώρα έχω μείνει εκεί. Μερικές φορές νομίζω πως θα σε τρομάξω, όπως τρομάζω κι εμένα. πως να πιστέψεις πως για λίγη ώρα δεν θέλω να σε ακούσω γιατί απλά δεν ξέρω τι να κάνω για σένα.? θέλω να κάνω κάτι άλλο να περάσει ο χρόνος και να επιστρέψει ο ενθουσιασμός μου για να μπορώ και πάλι να είμαι εγώ κι εσύ να μπορείς και πάλι να είσαι καλά... και να θέλω να 'ρθείς..

Ματάκια μου,
Είναι μακρύς ο χρόνος όταν φεύγεις. πονάνε οι ώρες και θέλω απ’ το πρωί να βραδιάσει. να έρθει η άλλη μέρα και μαζί της να έρθεις κι εσύ να σε δω. αφού για άλλη μια φορά αυτό είναι ανέφικτο τώρα.. Μα είναι νωρίς πολύ για να νυχτώσει. και περιμένω κοιτώντας σε απο ένα ψεύτικο παράθυρο. να κινείσαι- πολύ μακριά μου- και να μιλάς και να έχεις αυτό το υπέροχο χαμόγελο να φωτίζει το προσωπάκι μου. Είναι μεγάλος ο καιρός όταν λείπεις. και εύχομαι να αλλάξει κάτι και να γίνει το θαύμα. να έρθεις πιο γρήγορα κι ας είναι για λίγο.. το ελπίζω. και επειδή εσύ θες πάντα όπως εγώ, θα τα καταφέρουμε. και θα γίνει σήμερα το αύριο μας και το αύριο πάλι αύριο και συνέχεια.
Σε αγαπάω

Μυρίζω όπως εσύ τώρα. και περιμένω να πάρεις τις πρωτοβουλίες που σου απαγόρευσα
Όσο κι αν σε μυρίζω δεν αλλάζει. δεν είσαι εδώ κι ούτε ξέρω πως θα 'ρθεις. Απλά χειροτερεύω και χειροτερεύω στη σκέψη οτι δεν σε άφησα να διανύσεις την καταραμένη απόσταση
Έχω κλάψει τόσο πολύ που τα μάτια μου τσούζουν και κλείνουν. μπορεί και να νυστάζω κιόλας
Καληνύχτα

πρέπει να πάψω να σε περιμένω

τα πράγματα παραείναι απλά. Κάθε φορά που σου λέω, φεύγεις. και κάθε φορά που φεύγεις, φεύγεις. δεν υπάρχει τίποτα πέρα απο αυτό. δεν υπάρχει γυρισμός γιατί απλά δεν πρέπει να υπάρχει. Γιατί δεν μπορείς να είσαι πάντα εδώ και πουθενά αλλού. Θέλω και θες κι αυτό το ξέρουμε, αλλά δεν γίνεται. δεν είναι δίκαιο να γίνεται. δεν είναι σωστό. είναι μεγάλος μεγάλος εγωισμός δικός μου να σε κρατάω όλο εδώ και να σε υποχρεώνω να αφήσεις όλα τα άλλα πίσω. δεν θέλω. δεν θα γίνει ξανά. στο λέω. όσο κι αν δεν θέλω. όσο κι αν δεν θες.

και σιγά σιγά θα σταματήσω κι εγώ να κοιτάω τριγύρω.. μήπως το πάρω επιτέλους απόφαση οτι πρέπει να πάψω να σε περιμένω

αλλάζεις κι αλλάζουν όλα μαζί σου

πέρασα πόση ώρα να μιλάω στην ψυχολόγο για τους φόβους μου. που είναι αρκετοί. γενικοί κι αόριστοι. μετά βγήκα και μόλις πέρασα την πόρτα σε είδα με αυτό το ύφος και με τα απότομα λόγια σου πνιγμένα στην άρνηση. και πανικοβλήθηκα. περίμενα τα πάντα εκείνη τη στιγμή. να μου φωνάξεις, να με χτυπήσεις, να τα σπάσεις όλα, να σηκωθείς να φύγεις.. κι εσύ δεν έκανες τίποτα. απλά μπήκες κι έκλεισες. κι εγώ εκεί δεν μπορούσα να κρατηθώ άλλο. τίποτα απ όσα ανέλυα τόση ώρα δεν με είχε επηρεάσει. και είδα πως το μόνο πράγμα ικανό να με διαλύει είναι στα χέρια σου. Ήταν σα να είσαι θυμωμένος και τα μάτια σου με τρόμαξαν γιατί είδα μέσα τους οργή και ένιωσα οτι με μισούσες. δεν το κάνεις εσύ αυτό ποτέ, αλλά έτσι ένιωσα. δεν πρόλαβα να σε ησυχάσω. ούτε καν να σε αγγίξω δεν άφησες. Γιατί να γίνεις έτσι? εσύ, που όταν σε είδα ήσουν τόσο καλά.. γιατί? και φυσικά εγώ φταίω και θέλω να γυρίσω πίσω το χρόνο να τα αλλάξω όλα αλλά αυτό δεν γίνεται και.. και βρέθηκα ξανά να κρέμομαι απο μια κλωστή. ασταθής και μουσκεμένη και να θέλω να σταματήσω να τρέμω και να μην με νοιάζει που με κοιτάνε και να θέλω να φύγω για να μην είμαι εκεί. Μετά σκέφτηκα την απάντηση στους φόβους που έψαχνα σήμερα. τώρα ξέρω πως τελικά αυτό που πιο πολύ φοβάμαι είναι η απότομη μεταστροφή σου. όλοι μου οι φόβοι συμπυκνώνονται και γίνονται αυτό μόνο. απο κει γεννιούνται κι εκεί καταλήγουν.

σε αγαπάω

δεν έχεις κάνει τίποτα εσύ. δεν έχεις φταίξει σε τίποτα ποτέ. και το ξέρω.ακόμη κι αν δεν ήμουν πάντα εκεί, εγώ το ξέρω. Μην σκέφτεσαι. δεν είναι αναισθησία, είναι που έτσι πρέπει. πάψε σε παρακαλώ να φορτώνεσαι με πράγματα που δεν έγιναν ποτέ. δεν έγιναν απο σένα. Μικρό μου σε ικετεύω κοιμήσου και μην σκέφτεσαι. θέλω να δεις όμορφα όνειρα, καλό μου. και μετά να ξυπνήσεις και να είσαι εντάξει πάλι. θα είμαι εδώ εγώ. όλο το βράδυ κι όποτε θες. σε παρακαλώ. σε αγαπάω. σε παρακαλώ. χαμογέλα.

Υπέροχε μου

Και το είχαμε κάνει θέμα μεγάλο. τόσο μεγάλο που ύστερα σταματήσαμε να το συζητάμε.  Με προβλημάτιζε στην αρχή. και σε προβλημάτιζε κι εσένα. και ύστερα μου μίλησες και κατάλαβα και δεν χρειάστηκε να ξαναπούμε τίποτα. Σέβομαι τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα, κι ας μου φαίνεται παράλογος πότε πότε.
Απο χθες δεν ήσουν καλά. κι όσο μου το έλεγες τόσο με τρέλαινε και ήθελα κάτι να κάνω γι'αυτό μα δεν ήξερα, πάντως δεν μπορούσα να σε αφήσω έτσι. δεν άντεχα να ξέρω πως είσαι χάλια. Και είπα θα έρθω μια φορά να σε δω εγώ. να κάνω αυτό που εσύ κάνεις πάντα. να το κάνω σήμερα, γιατί απλά δεν μπορούσα να μην το κάνω. Ήταν μακρύς ο δρόμος και για άλλη μια φορά χρειάστηκα τη βοήθειά σου αλλά τα καταφέραμε. παρέα. Απ'ότι μου είπες αργότερα, χάρηκες απίστευτα με αυτό που τόσο απέφευγες. Κι εγώ χάρηκα καρδούλα μου. και συγκινήθηκα πολύ και γέμισα απο ευτυχία γιατί ότι είδα το αγαπάω. τα πράγματα και τους ανθρώπους και το σπίτι το ίδιο.. όλα. Τα αγαπάω.. Ξέρω πως πια σταμάτησες να φοβάσαι πως θα απογοητευτώ. πιστεύω τουλάχιστον έτσι να έγινε. Για να ξέρεις, ένιωσα απίστευτα οικεία και όμορφα.. κι όσο κι αν άργησε αυτό δεν έχει σημασία. Είδα ένα ακόμη κομμάτι σου που τόσο καιρό ήταν σχεδόν άγνωστο και κάπως απαγορευμένο. Ελπίζω να το ξαναδώ σύντομα. υπο καλύτερες συνθήκες βέβαια και ακόμα πιο ευχάριστο κλίμα. κι εκείνη την επόμενη φορά ελπίζω να καταφέρω να έρθω να σε βρώ εντελώς μόνη μου..! Σε αγαπάω απερίγραπτα πολύ μικρό μου. κάθε στιγμή και πιο πολύ..! Αγκαλιά και σε περιμένω!

Μην σε χάσω

Χθες με έβαλες για πρώτη φορά να σκεφτώ το ενδεχόμενο να σε χάσω. Τόσο καιρό αυτό το πράγμα δεν υπήρχε για μένα. οχι με την έννοια οτι σε θεωρώ δεδομένο στη ζωή μου τώρα και για πάντα, αλλά επειδή πιστεύω τόσο σε αυτό που έχουμε που δεν μπορώ να διανοηθώ οτι θα πάψει να υπάρχει. κι οτι θα φύγεις. Με όσα μου έχεις δείξει μου εμπνέεις τόση σιγουριά που για κανέναν δεν την έχω.. ούτε για μένα την ίδια σχεδόν. Δεν είσαι δεδομένος δυστυχώς. κανείς δεν είναι. Και ίσως πρέπει να αρχίσω να το λογαριάζω αυτό κάθε φορά που ανοίγω το στόμα μου και είμαι κακιά και σκληρή απέναντί σου. Απλά είναι που έχεις μπει πια εντελώς στην σφαίρα των δικών μου ατόμων και έχω ξεχάσει πως εσύ είσαι δίπλα μου απο επιλογή. και όπως είπες μπορεί και απο επιλογή να πάψεις να είσαι. Πόνεσε αυτό, γιατί δεν σε είχα φανταστεί ποτέ μου να μου το λες. και γιατί με τόσα "πάντα" που ξεστομίζεις και με τόσες μεγάλες κουβέντες, μου είχες σιωπηρά απαγορεύσει να σε θεωρώ προσωρινό. Τώρα πλέον το πιστεύω οτι πρέπει να ζυγίζω την συμπεριφορά μου καλά. να σταματήσω να κρατάω κρυμμένες τις αυθόρμητες λέξεις όπως το πόσο πολύ σε αγαπάω και σε χρειάζομαι πάντα δίπλα μου.. γιατί τίποτα δεν είναι αυτονόητο. και όλα θέλουν προσπάθεια. Συγνώμη που είμαι έτσι μερικές φορές και σε στεναχωρώ. είσαι ο τελευταίος άνθρωπος που θέλω να πικράνω. δεν σου αξίζουν όλα αυτά που παίρνεις απο μένα..θα τα αλλάξω, στο υπόσχομαι. χεράκια. .

Αποκρυπτογράφηση

Βλέπω όλο και πιο συχνά εφιάλτες. Άσχημα όνειρα. Αγχωτικά. Τρομακτικά. Βλέπω ανθρώπους να με κυνηγάνε. να με αιφνιδιάζουν. να με απειλούν. Και βλέπω να φοβάμαι. πολύ. Μα το πιο τρελό πράγμα απ' όλα.. αυτό που μου προκαλεί τον μεγαλύτερο πανικό, είναι οτι στους εφιάλτες μου εισβάλλεις κι εσύ απο το πουθενά. εμφανίζεσαι απροσδόκητα στο σπίτι κι εγώ σε φοβάμαι. Και είναι τόσο περίεργο και παράταιρο το να σε φοβάμαι. Με σοκάρει πραγματικά. ακόμα και μετά απο αρκετές φορές, μετά απο αρκετά όνειρα πάλι με σοκάρει και με γεμίζει με την ίδια ένταση, όπως την πρώτη φορά. Και προσπαθώ να καταλάβω αν υπάρχει ένας λόγος που τα είδα αυτά. αν υπάρχει ένας σκοπός που να εξυπηρετούν, μα δεν βρίσκω. κι ούτε ξέρω τι έχει ανακατευτεί μέσα μου με τέτοιο τρόπο ώστε να δω κάτι τόσο αντίθετο με την πραγματικότητα. Ίσως είναι βλακεία μου να ψάχνω σε όλα αυτόν τον απώτερο σκοπό. δεν υπάρχει πάντα σκοπός.. υπάρχουν και πράγματα τυχαία, ασήμαντα. Απλά θέλω να απασχολώ το μυαλό μου με αυτά τα διάφορα.. μάλλον.

Is that alright??with you..??

Θα σε παρακαλέσω την επόμενη φορά που θα έχεις διάθεση να ρημάξεις τα πάντα να με ειδοποιήσεις πρώτα. Να ξέρω να περιμένω το ταρακούνημα. να προλάβω να πιαστώ απο κάπου. έτσι για να λέμε.. μην είμαι κι εντελώς απροετοίμαστη. Όχι οτι θα έκανα ιδιαίτερη προετοιμασία γι' αυτό ούτως ή άλλως..απλά θα ήταν καλό να μετριάσεις λίγο την έκπληξη.. είναι προτιμότερο απο το να περιμένω εκατό και να βρίσκω μηδέν. Άσε με να περιμένω δέκα.. αλλά όχι κι εκατό. είναι μεγάλη η διαφορά, βλέπεις..

Ακούω τα τραγούδια που άκουγα όταν σε πρωτογνώριζα. δεν ξέρω γιατί. πάντως τα ακούω και μου αρέσουν πολύ. ένα χρόνο μετά και έχουν την ίδια υπέροχη ομορφιά. την ίδια αίσθηση. Ήθελα να σου γράψω κάτι αλλά τελικά καταλήγω εδώ να γράφω γενικά και αόριστα. δεν ξέρω γιατί. Δεν ήθελα να στο πω αλλά στο είπα. γιατί όλα στα λέω και δεν έχει σημασία τελικά αν θα μάθεις κάτι μια ώρα πριν ή μια ώρα μετά. Πάντα αισθάνεσαι περίεργα όταν σου λέω οτι γράφω. το καταλαβαίνω αυτό. ίσως φοβάσαι πως πάντα θα γράφω για τα άσχημα πράγματα. και πράγματι έτσι ξεκινάει τις πιο πολλές φορές. αλλά δεν σημαίνει αυτό πως έχω διάθεση να σου επιτεθώ. άλλωστε κάποια πράγματα τα καταλαβαίνεις απο μόνος σου, ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω. Ναι, μου άλλαξες το πρόγραμμα και σε κατηγορώ γι' αυτό γιατί κι εσύ συνηθίζεις να κατηγορείς εμένα. μου τη δίνει που τα παίρνεις με το παραμικρό. και πιο πολύ ακόμα μου τη δίνει που εγώ αντί να σε ηρεμώ όπως υποσχέθηκα, πάντα φρικάρω με την απρόσμενη αντίδραση και μένω με τα μάτια γουρλωμένα, με σοκ και στομαχόπονο. και θέλω να κλάψω γιατί δεν μπορώ να πιστέψω κάποιες κουβέντες σου. Κι αυτό που μετά λες πως δεν τα ενοούσες.. κάθε ξεχωριστή φορά εσύ δεν εννοείς τίποτα.. και δεν καταλαβαίνω πως μπορεί να γίνεται αυτό γιατί εγώ πάντα ότι λέω το εννοώ, ακόμη και μες στα νεύρα μου. Και στην τελική πόσο μεγάλη απόκλιση μπορεί να έχουν τα λεγόμενά σου απο αυτά που πραγματικά πιστεύεις? δεν νομίζω οτι τίποτα απο αυτά που λες δεν ισχύει.. ή μάλλον θέλω να το πιστέψω αλλά δυσκολέυομαι πολύ..! Σε αγαπάω πάρα πολύ μικρέ. πάρα μα πάρα πολύ. Ο μόνος λόγος που τρελαίνομαι κι εξοργίζομαι είναι που κάποιες φορές αισθάνομαι πως δεν είσαι εσύ..ή πως δεν σε ξέρω. Και τρομάζω και φρικάρω τότε. μόνο τότε. Μετα σου περνάει και μου περνάει-με μικρή καθυστέρηση τώρα τελευταία, αλλά περνάει-και όλα είναι καλά.
Μου λείπεις. δεν πειράζει που χαλάσαμε το πρόγραμμα σήμερα. δεν πειράζει που δεν διαβάζουμε μαζί. δεν πειράζει που δεν είσαι εδώ. μπορεί και να έκανε καλό τελικά.. έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν φεύγεις εντελώς.. κάπου εδώ είσαι....
Αγκαλιά μεγάλη και φιλί!