give me the words

και δεν εμφανίζεσαι όπως θα ήθελα.. όσο θα ήθελα. βυθίζομαι πάλι στο πιο μέτριο πράγμα του κόσμου. σε αυτό που δεν μου καλύπτει απολύτως τίποτα. σε αυτό που με αδειάζει και με κομματιάζει. ψάχνω λέξεις λες και παίζουμε το κυνήγι του θησαυρού. βέβαια πάλι μόνη μου παίζω αλλά μπορώ και το συνηθίζω. Στο μυαλό μου άλλωστε πάντα έχω παρέα. λέω ένα "εσύ" και μεμιάς γεννιέσαι και υπάρχεις εκεί. και πάντα θέλεις να είσαι. πάντα σου κάνω καλό κι εσύ με κρατάς ζωντανή. και το πιο σημαντικό είναι οτι δεν υπάρχουν αποστάσεις. δεν νυχτώνει. δεν σε περιμένω. δεν απελπίζομαι. είσαι μόνιμα αόρατος μέσα μου και είναι εύκολο. Μα δεν μπορώ να το κάνω πάντα..

επιβάλλεται να το λύσω όσο ακόμα μπορείς να με φτάνεις

Νομίζω οτι για όλη την υπόλοιπη ζωή μου θα συνεχίσω να παίζω εμμονικά με τις στιγμές. να πρακαλάω τις καλές να μείνουν για πάντα και να καταριέμαι εκείνες που άπρακτες περνούν και με αφήνουν με αυτή την απαίσια αίσθηση της ματαιότητας και του ανικανοποίητου. Πονάω που πονάς. λυπάμαι που πονάμε χωριστά κι απο μακριά. με μισώ που δεν μας αφήνω να έρθουμε πιο κοντά. με σιχαίνομαι που μας φοβάμαι. κι έτσι γίνομαι ένα τέρας οργής που όποτε κι αν έρθεις θα σε κομματιάσει επειδή έλειπες. και μετά θα σε πνίξει μέσα σε όμορφα πράγματα γιατί μονάχα χάρη σε σένα νιώθει και θυμάται όμορφα πράγματα. Σε αγαπάω τόσο πολύ που είμαι δυστυχισμένη. γιατί να κανουμε σχέδια και μετά τίποτα? αφού μπορώ να σε φτιάξω.. κι αν όχι, τότε μπορώ να προσπαθώ. ξέρεις οτι θέλω..

Για μένα έχει σημασία

Μπορώ να λέω οτι κάνω τα πάντα για την σχέση μου και να έχω το κεφάλι ψηλά όταν προσπαθώ πραγματικά να είμαι κοντά. όταν η στάση μου αποδεικνύει οτι δεν αγνοώ. και όχι μόνο αυτό, αλλά ίσα ίσα, επιδιώκω και απαιτώ μονάχα την αληθινή επαφή και όχι μια μετριότητα που εσύ βαφτίζεις κουβέντα. Γιατί όταν εγώ σου μιλάω θέλω να είμαι εκατό τοις εκατό εκεί. κι αντίστοιχα περιμένω το ίδιο ενδιαφέρον κι απο σένα, αλλιώς δεν καταλαβαίνω γιατί να υποδυθούμε πως επικοινωνούμε. Είναι λοιπόν σημαντικό όταν μιλάμε να μιλάμε ουσιαστικά. όταν σε ακούω να νιώθω ότι βρίσκεσαι στην άλλη άκρη του ακουστικού με όλη σου την καρδιά να τρέχει σε μένα μέσα από τα καλώδια. όπως ακριβώς κάνει και η δική μου. Σε αγαπάω χαζό. και μου λείπεις τόσο πολύ που με εκνευρίζει να αποζητάς τη μετριότητα ή να αρκείσαι σε αυτή, την ίδια στιγμή που εγώ δεν αντέχω από την έλλειψη και ρουφάω τις σταγόνες γραμμάτων που ξεμένουν στα χείλη σου μετά απο μικρές μετρημένες κουβέντες. Οργίζομαι επειδή ξεχειλίζω απο λύπη που δεν μου φτάνεις και σε θέλω πάντα λίγο παραπάνω. Μην με παίρνεις στα σοβαρά γι' αυτό. η οργή μου περνάει και δεν φταίς καν εσύ. όταν έρθει το αύριο θα έρθεις μαζί του και μόλις σε δω θα έχουν φύγει όλα.