Και το μέτρημα συνεχίζεται. βροχερό

Με χέρια ενωμένα, μοιάζει να βαδίζουμε παρέα
Μα τελικά δεν ξέρω κατα πόσο συμβαίνει αλήθεια αυτό
Κάπου κάπου αισθάνομαι σα να σε σέρνω με τη βία
Κι άλλες πάλι φορές νιώθω πως με τραβάς εσύ
Και με ένα αόρατο νήμα με κρατάς. Με ελέγχεις
Μην κάνω βήμα στραβό ή μακρινό.. μην πέσω
Όμως είναι και οι στιγμές που αλλάζεις γρήγορα
Που με εκτοξεύεις ψηλά και με χτυπάς στο πάτωμα ύστερα.
Με ρίχνεις σε μπουντρούμια για να με εξυψώσεις ξανά..
Κι εγώ παιχνίδι στα χέρια τα δικά σου
Με την μόνιμη ευτυχία της παρουσίας σου
Αισθητά ή νοητά να περιμένω το άγγιγμα
Που θα μου χαρίσει το τεράστιο χαμόγελο
Ή που θα με κάνει να αρχίσω πάλι να ψιχαλίζω

4 ώρες
Σ’αγαπάω