8.6.10

Σε τόσο υπερβολικά μεγάλο ύψος

Υγρασία απογευματινή στα μάτια σήμερα. απο το πρωί που μιλήσαμε ήμουν υπερβολικά χαρούμενη. και το μεσημέρι. μα το απόγευμα δεν άντεξα. Τόση η ευτυχία.. δεν μπόρεσα να κρατηθώ. είμαι έτοιμη να δακρύσω όταν μου γράφεις. Αλλά όταν μου μιλάς κι ακούω στη χροιά της φωνής σου τις ωραιότερες νότες του κόσμου αυτού, νιώθω σα να μεταφέρομαι σε μια ονειρώδη κατάσταση, καθόλου πραγματική. και η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας τόσο ακόμα με ξαφνιάζει που λέω θα κλάψω. Και κλαίω. και δακρυσμένη ίπταμαι. και δεν θα πέσω ποτέ. Δεν φοβάμαι. δεν σκέφτομαι. Απλά βρίσκομαι λίγο πιο πάνω απο τη γη. λίγο πιο πάνω απο την τελειότητα. λίγο πιο πάνω απο το ιδανικό, αν μπορώ να μιλώ για ιδανικά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου