Σωπαίνουμε. Μόνο οι ανάσες είναι αλήθειες

Όταν στη φωνή σου ανθίζουν λουλούδια
Η ευτυχία με σηκώνει πιο ψηλά ακόμη
ψηλότερα απο ‘κει που ήδη βρίσκομαι
και δεν χωράει το χαμόγελο στο πρόσωπο μου
είναι ότι πιο υπέροχο.. το σύμπαν όλο
Μα πέφτεις ύστερα.. στον πάτο φτάνεις
Και δεν μπορώ απο τέτοιο ύψος να σε κοιτάξω
Κι έτσι πέφτω κι εγώ μαζί σου
Ναι, πάλι
Παρανοϊκό μιας κι εγώ ήμουν εκείνη που σε έριξε εξαρχής
Αλλά όσα σου λέω εμένα δεν μου φαίνονται πολλά
Ούτε τρελά ή περίεργα..
Εγώ ξέρω που είναι το φως μου
Και τίποτα δεν μπορεί να με απομακρύνει
Εσύ όμως.. δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς κι όμως το κάνεις
Θα μπορούσα να το κάνω κι εγώ στη θέση σου
Δίκιο έχεις.. συνήθως..
Αλλά δες τα μάτια μου.. μόνο εσύ υπάρχεις εκεί
Και μην σκέφτεσαι

Ναι είμαι ανόητη.. δεν ξέρω να μετρώ τις ώρες που μένουν
Αλλά τι σχέση έχουν οι αριθμοί..?
Με την καρδιά μετράω.. να σπάει το μέσα μου σε κάθε λεπτό που πεθαίνει.. λεπτά αγύριστα.. 5 ώρες λοιπόν
και θα σε δω