Με τραγούδια παλιά

Και γίνεται έτσι. τις πιο πολλές φορές. και πάλι τώρα. Γίνεται έτσι. Και ενώ μου λείπεις πάντα πολύ και συνέχεια έρχεται η ώρα που είσαι εδώ. και αυτή την ώρα που είσαι εδώ δεν μιλάμε. δεν κοιταζόμαστε καν. έχω την πλάτη γυρισμένη. αν γυρίσω πίσω θα σε δω. μα δεν το κάνω. και δεν ξέρω καν γιατί να μην το κάνω. προτιμώ φαίνεται να σε αισθάνομαι μακριά. προτιμώ να βυθίζομαι. και να αναθεματίζω τα πάντα μα περισσότερο τον εαυτό μου που είναι τόσο μα τόσο ανόητος.. εξαιρετικά ανόητος.. και που τον μισώ. Γιατί όχι, δεν αντέχω να μην σε κοιτάζω μα το κάνω.. πολλά δεν αντέχω και πολλά κάνω, η τρελή..
Και με τραγούδια παλιά χαζεύω και δακρύζω και θέλω να σου φωνάξω πως σε νιώθω μακριά και φοβάμαι μα δεν έχει νόημα σου λέω.. γιατί εσύ είσαι εκεί. εγώ δεν είμαι.