Συμβιβασμός σημαίνει μετριότητα. Σημαίνει να αποδέχεσαι το γεγονός οτι βουλιάζεις σε μια περίπου ευτυχία, γιατί σκέφτεσαι πως το να αναζητήσεις το απόλυτο είναι μια υπόθεση χαμένη απο χέρι. Για την ακρίβεια μπορεί και να είναι. Αλλά δεν θα το μάθεις προτού πάρεις το ρίσκο. Αντέχεις να ζεις στη σκιά του απόλυτου? -αν υποθέσουμε, βέβαια, οτι υπάρχουν απόλυτα- το αντέχεις? Εγώ απο την αρχή φοβόμουν μην το αντέξω και τώρα φοβάμαι μην το αντέξεις εσύ.. Ο φόβος λοιπόν μένει σταθερός, απλά αλλάζει υποκείμενο. Αλλά ξέρεις και κάτι άλλο? Αν δεν γνωρίζαμε τον ορισμό του συμβιβασμού, δεν θα τον είχαμε μόνιμο βραχνά στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Το κακό είναι πως διαβάζουμε λεξικά. Μετά τρυπώνουν στο κεφάλι μας οι ορισμοί και πριν το καταλάβουμε φοβόμαστε πως η ζωή μας επιβεβαιώνει στην πράξη τον ορισμό. Όπως με τις αρρώστιες που όταν μάθεις τα συμπτώματα νομίζεις ξαφνικά πως τα έχεις κιόλας. Αν δεν γνώριζες τα συμπτώματα δεν θα είχες μπει στο τρυπάκι ποτέ.
Καταληκτικά, δεν θέλω να σκέφτομαι πως οτιδήποτε απο αυτά που ζήσαμε και ζούμε είναι συμβιβασμός. Δικός μου ή δικός σου. Απλά ο λόγος που μου περνάει απο το μυαλό ασυναίσθητα είναι γιατί έμαθα τον γαμημένο ορισμό.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου