Ο πρώτος μας καφές #2

Όταν ξέρω πως απο την αρχή θα γίνουμε κουβάρι μπλεγμένο, εύχομαι να μπορούσα να το αποφύγω. Ν’ άλλαζα την ροή των πραγμάτων. Να έφτιαχνα την πραγματικότητα όπως τη θέλουμε και τη σχεδιάζουμε. Αλλά δεν το μπορώ. Όλο βάζω τη λογική πάνω. Κι όταν το κάνω εσύ βάζεις το συναίσθημα πάνω. Και είναι έντονο και ξυπνάει τη λογική μου ακόμη περισσότερο. Δεν ξέρω αν είναι προτιμότερο να μου χαϊδεύεις τ’ αυτιά ή να με πονάς με το να μου αφυπνίζεις τη λογική.