Δεν ξέρω αν είναι αρκετό αλλά θα είμαι εδώ

Δεν τρέμω τα πολλά και τα μεγάλα. Ούτε φοβάμαι τα χειρότερα..αλήθεια σου λέω, προσπαθώ να μην το κάνω.. Απλά είναι που έρχονται εικόνες γκρίζες στο μυαλό μου. Τις πολύ άσχημες τις διώχνω γιατί νιώθω ασφαλής.. δεν θα έρθουν ποτέ ξανά. Δεν θα γίνει εφιάλτης. Το ξέρω. Το υποσχέθηκες. Σε μας και για μας.. δεν θα γίνει. Αυτό που όμως μπορεί να γίνει και που δεν θέλω και που με σκοτεινιάζει μεμιάς είναι να σε φανταστώ πάλι όπως τότε. Κλεισμένο και χαμένο και αρνητικό σε όλα-και σε μένα ακόμη. Δεν θέλω να σκέφτεσαι. Είσαι μακριά πια. Μακριά απ' όλα αυτά τα παράξενα και παράλογα. Δεν ανήκεις εκεί. Δεν σου αξίζουν τέτοια. Είσαι αλλού.. εντελώς αλλού, και δεν έχει νόημα κανενός είδους πισογύρισμα. Ακουσέ με.. ξέρω πως ακούς όταν σου λέω.. είσαι πολύ σημαντικός για να χαραμίζεις τα λεπτά και τις ώρες σου σε ανοησίες. Εγώ ξέρω τι είσαι. Μην σε νοιάζει τίποτ' άλλο λοιπόν. Μην μου σκέφτεσαι κι ούτε να μου συννεφιάζεις. Δεν θέλω πάλι βροχή καρδιά μου. Σε αγαπάω όσο τίποτα. Να το θυμάσαι αυτό. Φτάνει??