25.9.10

Ευτυχία, μάτια μου

Είναι ευτυχία αυτό. Είναι ολοκλήρωση. Είναι τα πάντα. Κάθε στιγμή κάθε ξεχωριστής μέρας είναι ένα ταξίδι στον ουρανό. Κι εγώ είμαι μπαλόνι. Δεν μπορώ να το περιγράψω. Σα να φεύγω απο το σώμα μου γιατί το σώμα σχεδόν δεν αντέχει το τόσο φως και το τόσο χρώμα και το τόσο υπέροχο παρόν μας. Και είμαι τόσο ψηλά που τις πιο πολλές φορές διακατέχομαι απο ζάλη βαθιά. Είναι μαγεία. Νομίζω πως την καταλαβαίνεις. Νομίζω πως τη νιώθεις κι εσύ. Γιατί έχουν σμίξει με τέτοιο τρόπο οι καρδιές μας που κι εσύ αισθάνεσαι το ίδιο. Ξέρεις, χθες για μερικά δευτερόλεπτα αισθανόμουν σαν δυο. Ήταν η μοναδική φορά που αισθάνθηκα έτσι. Ύστερα έφυγε. το ξέχασα. και μοιάζει πια να μην υπήρξε καν. Και έχω την σιγουριά γι' αυτό. δεν θα ξαναυπάρξει. Το είδα στα μάτια σου. Είμαστε έτσι δεμένοι σφιχτά, με τα χέρια ενωμένα, με το δαχτυλίδι απαστράπτον σύμβολο, και είμαστε ψηλότερα κι απο τον ουρανό, πιο υπέροχα κι απο το τέλειο. Σε αγαπάω τόσο πολύ που ποτέ δεν θα βρω αρκετές λέξεις για να στο περιγράψω.. γλυκιά μου καρδούλα.. σ' ευχαριστώ που γεννήθηκες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου