Ημέρα μυστικών

κι αυτό που ξύπνησε 
σαν υποψία χαμόγελου στο πρόσωπο μου
μην το φοβάσαι- έτσι είμαι εγώ,
στις πιο μεγάλες "λύπες" χαίρομαι..

 * * *

και το βράδυ ξέρω πως θα περάσει με παραισθήσεις : οτι άλλαξες γνώμη, οτι πάντα θα υπάρχω ανάγκη σου και θα υπάρχω γιατί το θες.. και δεν θα χρειάζεται να δικαιολογηθεί κανείς.. και δεν θα θυμάμαι και δεν θα θυμάσαι.. μα ύστερα ξέρω πως για μια φορά, θα γίνω εγώ το εκκρεμές κι εσύ η απόφαση

* * *

Όταν πέφτεις κάθε τόσο και η συνήθεια απαλύνει την ένταση της πράξης, αρχίζει και μοιάζει σχεδόν αδιάφορο. και δεν αντιδράς. δεν ξεσπάς ούτε βγάζεις άχνα. Απλά το δέχεσαι με μια αξιοθαύμαστη λογική και ψυχραιμία. και είναι σα να μην πονάς, γιατί έμαθες την πορεία των πραγμάτων. Περιμένεις τη σειρά σου λοιπόν για να δεις το τέλος και την αρχή πάλι, σαν ταινία σε επανάληψη που όμως δεν θες να πάψεις να βλέπεις γιατί το τέλος σε αποζημιώνει πάντα.