Ουρανός στο κεφάλι μου

Μετά από ένα χρόνο και πέντε μήνες, ξαφνικά μου ξανασυστήνεσαι. Με άλλα στοιχεία, ανύπαρκτο όνομα, καινούρια οικογένεια. Λες και δεν γνώριζα παρά έναν άλλον άνθρωπο τόσο καιρό. Τη στιγμή εκείνη που μου αποκαλύφθηκε το ψέμα σου και σάστισα από την απάτη, σκέφτηκα οτι πάντα στο εξής θα υπάρχει ένα όριο ανάμεσα σε μένα και στο δέρμα σου. Οτι ποτέ δεν θα μπορέσω να πιστέψω πάλι πως είμαστε "ένα" γιατί θα είσαι ξένο σώμα. Αλλά ο κόσμος μου δεν θα μπορούσε τόσο εύκολα κι αιφνίδια να γκρεμιστεί. δεν θα τον άφηνα, γιατί δεν θέλω να σε δω με άλλα μάτια. Άλλωστε δεν είναι το σώμα σου που άλλαξε, ούτε η ψυχή σου, ούτε όλα όσα αγάπησα. είναι εκεί. είσαι εκεί, το σώμα που ακουμπούσα από την αρχή, μόνο που τώρα κουβαλάει μια άλλη ιστορία. Δεν με φοβίζει αυτό, δεν με ανησυχεί. εγώ σε αγαπάω ακόμη περισσότερο. Όσο μοιράζεσαι μαζί μου τη ζωή σου και με κάνεις να νιώθω πως είμαστε ένα αχώριστο κομμάτι φτιαγμένο από το ίδιο υλικό, μπορούμε τα πάντα να καταφέρουμε.

Σε καταλαβαίνω, στο βαθμό που αυτό είναι δυνατό και θα κάνω ότι χρειαστεί για να φροντίζω για σένα, σε όλη μας τη ζωή.  όσο περνάει από το χέρι μου, θα έχεις τα πάντα. υπόσχομαι, ορκίζομαι, δεσμεύομαι. για μας δεν θα υπάρχει τίποτα πέρα από ευτυχία.