μπάμ

..και σκάει πάλι σαν βόμβα και μοιάζει να μην πέρασε ούτε μέρα απο τον περσινό χειμώνα. τότε που με αγνοούσες. που έκανες πως με ακούς αλλά έπραττες αλλιώς. κι όμως υπάρχουν ακόμα φορές που το κάνεις και δεν σε νοιάζει τίποτα και επιδεικτικά κλείνεις τα αυτιά σου. για να τα ανοίξεις πολύ αργότερα. τότε που δεν θα έχω μιλιά να σου αποκριθώ. τότε που έχει έρθει η αδράνεια και ούτε που καταλαβαίνω τι είμαι και τι μου συμβαίνει. και που απλά πονάει και είναι κενό και δεν θέλω τίποτα. και που μπορώ να πω τα πάντα, ακόμη και τα πιο σκληρά λόγια για να εξαφανιστούν όλα απο μπροστά μου και να μείνω εντελώς και απόλυτα μόνη.