28.2.11
Εμείς τα φτιάχνουμε όλα
Ρίχνω πάλι το ζάρι. Για το ίδιο παιχνίδι. Μα να μου βγεί όπως θέλω αυτή τη φορά. Δεν το λέω εγωιστικά. Θέλω να το ευχαριστηθώ. Θέλω κάθε στιγμή να το ευχαριστιέμαι. Βαφτίζω λοιπόν την εσωτερική μου αλλαγή «νέα αρχή» για να ακούγεται πιο ελπιδοφόρο και εύχομαι να μείνει σαν ενθουσιασμός και να διώξει όλη τη στασιμότητα. Δεν μου αρέσει να νιώθω στάσιμη. Σταθερή ναι, αλλά όχι στάσιμη. Φοβάμαι μην βαρεθώ. Μην κουραστώ και μην απηυδήσω. Φοβάμαι μην αλλάξω θέλω για ανύπαρκτους λόγους. Φοβάμαι πως συνήθισα απλά να αναπνέω και να μένω μόνο εκεί, στην ανάσα. Χωρίς καμία άλλη πράξη. Θέλω λοιπόν να εκτοξευτώ στον ουρανό. Να αισθάνομαι όμορφα. Όπως διάβασα κάπου, θέλω να πάψει να γράφεται με ήττα η ζωή μου. Πολλά ζητάω? Άλλωστε ποιος βάζει τους κανόνες εδώ?
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)