11.7.11

και με την βία, αν χρειαστεί

Μην με παίρνεις στα σοβαρά.. είμαι λυπημένη που είσαι μακριά. Κι εύκολα μπορώ να θυμηθώ πόσο άσχημα ήταν χωρίς εσένα.. ακούγοντας εκείνη την παλιά μουσική που νόμιζα πως είχα ξεχάσει. Με στεναχωρεί που δεν είσαι εδώ. για να σου πω πως νιώθω αποτυχημένη και να μου πεις πως δεν είμαι και πως δεν πειράζει και να με πάρεις μια αγκαλιά.. και ύστερα να σου χαιδεύω κι εγώ τα ακροδάχτυλα που είναι τόσο υπέροχα απαλά.. και να μείνουμε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι μας μέχρι να γίνει πρωί.. Ναι λείπεις μια μέρα μόνο. μα σε χρειάζομαι. και η απόσταση είναι μεγάλη. ξέρω πως ποτέ δεν θα μπορέσεις να έρθεις απλά για μια αγκαλιά. και ξέρω πως η αγκαλιά μου πάντα θα αργεί αρκετές ώρες. μέχρι να περάσουν τα χρόνια και να ζω μαζί της, θα πρέπει πάντοτε να την περιμένω.. Σε αγαπάω και θέλω να πεθάνει κάθε λεπτό μου μας κρατάει χωριστά. Βρες τρόπο να μου κουβαλήσεις το μέλλον, σε ικετεύω. ακόμα και το αύριο, βρες έναν τρόπο να μου το φέρεις νωρίς γιατί καμία λέξη δεν με καθησυχάζει..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου