και δεν εμφανίζεσαι όπως θα ήθελα.. όσο θα ήθελα. βυθίζομαι πάλι στο πιο μέτριο πράγμα του κόσμου. σε αυτό που δεν μου καλύπτει απολύτως τίποτα. σε αυτό που με αδειάζει και με κομματιάζει. ψάχνω λέξεις λες και παίζουμε το κυνήγι του θησαυρού. βέβαια πάλι μόνη μου παίζω αλλά μπορώ και το συνηθίζω. Στο μυαλό μου άλλωστε πάντα έχω παρέα. λέω ένα "εσύ" και μεμιάς γεννιέσαι και υπάρχεις εκεί. και πάντα θέλεις να είσαι. πάντα σου κάνω καλό κι εσύ με κρατάς ζωντανή. και το πιο σημαντικό είναι οτι δεν υπάρχουν αποστάσεις. δεν νυχτώνει. δεν σε περιμένω. δεν απελπίζομαι. είσαι μόνιμα αόρατος μέσα μου και είναι εύκολο. Μα δεν μπορώ να το κάνω πάντα..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
kalo sou vradi, x
ΑπάντησηΔιαγραφή