Obituary

Βρίσκομαι εγκλωβισμένη σε μια κατάσταση εναλλαγών ευτυχίας και δυστυχίας. χωρίς ενδιάμεσα συναισθήματα. Απο τη μια ξέρω πως αυτό που θέλω κι αγαπώ περισσότερο απο οτιδήποτε άλλο στη ζωή μου βρίσκεται δίπλα μου εδώ και καιρό. και το ένιωθα αυτό το εδώ μέσα κι έξω.. Αυτό όμως που άλλαξε είναι οτι πια ένα μόνιμο φάντασμα μου φωνάζει πως το μέσα έχει φύγει μακριά. ή τουλάχιστον βρίσκεται σε πορεία απομάκρυνσης. τι να σε κάνω εδώ λοιπόν αν θες να λείπεις? Πια δεν καθησυχάζομαι με λόγια. με σκοτώνει η φυγή σου. και γίνομαι κακιά και σκληρή και μισώ τις αλλαγές και σιχαίνομαι τον εαυτό μου που έμαθε να ζει έτσι. δεν έπρεπε ποτέ, ούτε μια στιγμή να πάψω να θεωρώ πως όλα είναι προσωρινά. μονάχα έτσι πείθεσαι να φοβάσαι λιγότερο. με το να βάζεις την ταμπέλα του προσωρινού. Κι έλεγα πως θα βάλω τα δυνατά μου να μην ριζώσω σε καμία κατάσταση, όσο υπέροχη κι αν είναι. ειδικά σε αυτήν που ήταν απο την αρχή τόσο πολύ υπέροχη κι εγώ κάθε στιγμή την βλέπω υπεροχότερη. Μα μου είπες να αφεθώ και αφέθηκα. και πίστεψα. και έλεγα πως δεν θα αλλάξει ποτέ, λες και είναι στο χέρι μου μόνο. Ο θάνατος των συναισθημάτων σου ήταν το μοναδικό ενδεχόμενο που δεν είχα προβλέψει. γιατί πίστευα πως αν γεννηθούν, μένουν πάντα.