Έφτασα κι εγώ καθυστερημένα στο σημείο που εσύ είχες βρεθεί εξαρχής. Συγνώμη που δεν σε γέμισα λέξεις απο την πρώτη στιγμή. και συγνώμη που το αισθάνομαι τώρα και μετά απο τόσο πολύ καιρό.. αλλά μέχρι τώρα το έβλεπα πλεονασμό. τώρα μονάχα θέλω να μιλάω ασταμάτητα για το πόσο γεμάτη με έκανες να είμαι. Μπορεί να φταίει που νιώθω πως τώρα δεν με ακούς πια και γι' αυτό να θέλω τόσο επίμονα να σε κάνω να πιστέψεις. αλλά για μένα ποτέ ξανά δεν θα έχει σημασία τι θα πιστέψεις. είμαι ότι βλέπεις. ότι σου λέω. και κάτι παραπάνω. Η πιο αληθινή μου λέξη είναι το σ' αγαπάω. για πάντα. όλες οι άλλες φράσεις μου μπαίνουν μέσα του σαν ένα κορμί και τυλίγουν όσα αισθάνομαι σε έναν υπέροχο τρυφερό χορό απο ανάγκη κι ευτυχία και φροντίδα και νοιάξιμο. Είτε με θες κοντά σου είτε όχι και για όσο θα συμβαίνει αυτό και για πιο μετά ακόμα θα προσπαθώ να σου δείξω. Να το θυμάσαι πάντα. σ' αγαπάω.
υγ: έμαθα απο παλιά να λέω πως "αγγίζω δίχως φόβο ηλεκτροφόρα σύρματα". το μόνο σίγουρο είναι οτι "αυτά δεν με αγγίζουν". μην φοβηθείς για μένα. να μείνεις εδώ και να με αγαπάς όσο εγώ. είναι όλα όσα θα ήθελα... Εσύ..?τι είναι αυτό που θέλεις πιο πολύ στον κόσμο..?
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου