Υπάρχουν φορές..

Υπάρχουν φορές που με ανεβάζεις ψηλά. με προσφωνείς θεά σου κι εγώ αγγίζω τον ουρανό. με κάθε τρόπο. γραπώνομαι απο την ευτυχία. τα πάντα φτάνω. τότε
Μα υπάρχουν και εκείνες οι φορές που πνίγομαι. εγώ. η ονειροπόλα. η μελαγχολική. η σκοτεινή. κρυμμένη στις σκιές. κι αναρωτιέμαι αν είσαι εσύ ο ήλιος ή άλλη μια ψευδαίσθηση αληθινού φωτός. φοβάμαι. Είναι οι φορές εκείνες που νιώθω να βιάζομαι. μέσα κι έξω. απο την ορμή σου. Είναι οι φορές που αναρωτιέμαι γιατί με θες πραγματικά. Και πιο πολύ, είναι οι φορές που αμφισβητώ τα πάντα. γιατί είμαι ανασφαλής. γιατί κρέμομαι απο μια κλωστή και ταλαντεύομαι μπροστά σου. μόνο εσύ μπορείς να με γκρεμίσεις. και ίσως το κάνεις κάποτε. δεν ξέρω μόνο αν θα αντέξω αυτή την πτώση. δεν ξέρω πότε θα είναι. Όχι,δεν σε θεωρώ δεδομένο. Πως θα μπορούσα? Υπάρχουν φορές που τρελαίνομαι. και ύστερα ξυπνάω για λίγο και σταματάω να ενστερνίζομαι τα δικά σου τα θέλω. Στιγμιαία αφύπνηση και λέω οτι δεν μπορεί τόσα λόγια και να τα αισθάνεσαι και να είναι έτσι ακριβώς. σίγουρα κάτι κρύβεται. κι εγώ θα βγώ χαμένη στο τέλος κι ούτε που με νοιάζει. Μην με ρουφήξει ο εφιάλτης αυτός τρέμω. μην φύγει το μόνιμο χαμόγελο. μην βγω σωστή..εγώ και οι παραλογίες μου.