Κάποια πράγματα δεν τα χωράει ο νους.Όπως την παράλογη ζήλια σου.την τρέλα.τις ξαφνικές αλλαγές.Μου είχες πει πως θες να σε θεωρώ δεδομένο γιατί ποτέ ποτέ ποτέ δεν θα φύγεις.Μα εγώ σε θεωρώ ότι πιο αβέβαιο τώρα.σα να έχεις ήδη φύγει.Και θα γυρίσεις άραγε?φοβάμαι γαμώτο.πάλι.και πέφτω στην παγίδα αυτή και θα καταλήξω να απολογούμαι και να παρακαλάω να ξεθυμώσεις.Που φτάσαμε..να ζητάω συγνώμη εγώ για τις ιδιοτροπίες σου.Καταντήσαμε λίγες ώρες πριν το ιδανικό να γυρνάνε όλα τούμπα.Όχι δεν μετράω πια ώρες για να σε δω.δεν ξέρω καν αν θα συμβεί.απλά εγκλιπαρώ για ένα σημάδι σου.έστω.
Θυμήσου τι έλεγες.γιατί αλλάζεις?με τρομάζεις,να ξέρεις..Και πάνω στην κόψη της ευτυχίας γιατί θες να με γκρεμίσεις?Λυπήσου μας.δεν αξίζει.Δες καθαρά.είπες δεν θα αφήσεις κανέναν και τίποτα να μας αγγίξει.που είσαι τώρα?το πιστεύεις ακόμα?
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου