19.4.10

υποτυπώδης σιγουριά

Σε ακούω να μιλάς με όλα εκείνα τα υπέροχα λόγια και να με γεμίζεις αλήθειες που καθρεφτίζονται στα μάτια σου και δεν μπορώ παρά να τις πιστέψω. Τις νιώθω στα φιλιά σου.. στις σφιχτές αγκαλιές.. είναι αλήθειες.. είναι. Και νιώθω όπως δεν έχω ξανανιώσει. Με πόδια που δεν πατούν στη γη. Με την ανάσα που δεν μπορεί να βρει το ρυθμό της. Με λέξεις να βγαίνουν απ’ τα χείλη μου κι ας μην πίστευα εγώ σε αυτές, κι ας αρνιόμουν πεισματικά να τις πω.. τώρα σε κρατάω γερά και τις φωνάζω χωρίς να φοβάμαι. Πάντα μαζί. Ποτέ χωριστά. Δεν θα σε αφήσω και δεν θα με αφήσεις. ποτέ.. ποτέ.. ποτέ..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου