Είσαι..

Είσαι τόσα πολλά που θαυμάζω.που θέλω.που αγαπώ.Στιγμές ευτυχίας μαζεμένες είσαι.Και νιώθω άσχημα που δεν στο δείχνω γιατί θέλω να ξέρεις..Χαίρομαι που υπάρχεις φως μου.έστω κι αν πάνε μόνο δυο μήνες.ήταν η πιο ωραία μου αλήθεια.και είναι.γιατί ακόμα κρατάει.Σήμερα είπες πάλι εκείνη την λέξη τη μεγάλη.δεν τρόμαξα πολύ.έμαθα να μην τρομάζω σαν την ακούω απο τα χείλη σου.Χαμογελώ με ευχαρίστηση.και φυσικά σιωπώ.Μα είπες και κάτι άλλο σήμερα που τόσο καιρό δεν το είχα ακούσει.Είπες δεν ξέρεις εγώ τι νιώθω.και αν νιώθω.Αυτό με σόκαρε.γιατί δεν ήξερα πως μπορείς να ξέρεις τους εσωτερικούς μου φόβους.μα εσύ ήξερες.πως δεν είμαι σίγουρη.πως αυτά που νιώθω είναι αμφίβολα.πως σε καμία περίπτωση δεν εξισώνονται με τα δικά σου πραγματικά και σίγουρα συναισθήματα.Δεν μένει λοιπόν τίποτ'άλλο να πω παρά ν'αφήσω το χρόνο να δείξει.Προς το παρόν έχεις δίκιο.δεν ξέρω στα σίγουρα τι αισθάνομαι για σενα.Μα μπορεί να νιώθουμε και τα ίδια..που ξέρεις?