Αρνούμαι να δω καθαρά

Πρέπει να σταματήσω να το κάνω αυτό.
Δεν παύω να προσφωνώ τους πάντες τέλειους
και να αγνοώ την επίγεια φύση τους.
Νόμιζα πως όλα άλλαξαν.
Πως το παιχνίδι της εξιδανίκευσης τελείωσε
Μα δεν ήταν απλό παιχνίδι για μένα.
Ήταν εμμονή. Και είναι. Ακόμα.
Προσπαθώ να το περιορίσω σου λέω.
Γιατί δεν με πιστεύεις? Προσπαθώ.

Ξέρω, δεν γίνεται. Δεν το ελέγχω.
Απλά δεν είμαι μαθημένη.
Τα βλέπω όλα μ' ενθουσιασμό πρωτόγνωρο.
Με μια σχεδόν παιδική αφέλεια.
Και απο πίσω μια απόλυτη σιγουριά για τη διάψευσή μου.
Κανείς δεν είναι όπως επιμένω να τον προβάλλω.
Για ένα πράγμα αναρωτιέμαι μόνο:
Γιατί τόσο αρνούμαι να δω καθαρά?