Συνάντηση με τον σωτήρα μου.

Εγώ δεν είπα πως λατρεύω τους σωτήρες?
Ε λοιπόν, τώρα δεν μπορώ να πω οτι αισθάνομαι άνετα. Μπροστά σε άτομα που δεν διστάζουν να γίνουν σωτήρες εγώ είμαι πολύ μικρή, πολύ απαθής, πολύ λίγη.. Αισθάνομαι τύψεις να στέκομαι δίπλα σε αυτούς που θυσιάζονται. Ειδικά σ' αυτούς που θυσιάζονται για μένα. Είμαι δειλή. Εκτός των άλλων είμαι ΚΑΙ δειλή. Ίσως και αναίσθητη. Και διαφορετική απ' ότι νόμιζα τόσα χρόνια. Και χίλια δυο άλλα.
Τί είμαι?
Θα γίνω ποτέ αυτό που θαυμάζω στους άλλους?
Ή τουλάχιστον θα πάψω να είμαι αυτό που μισώ?
Αρχικά το μόνο που μπορώ να πω είναι πως μαθαίνω. Μαθαίνω να είμαι ευγνώμων. Μαθαίνω να εκφράζω τα συναισθήματά μου. Μαθαίνω να καταρρίπτω τα δεδομένα.Μαθαίνω.